Living my dream!
Blijf op de hoogte en volg Milou
17 Maart 2015 | Zuid-Afrika, Stellenbosch
We zijn alweer begonnen aan de 6e week, wat betekent dat ik al op één vierde zit van mijn tijd hier. Het gaat echt veel te snel want ik wil nog lang niet naar huis. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik verliefd ben geworden op het land, de mensen, de muziek, de natuur en de cultuur niet te vergeten.
Iedere dag geniet ik weer van het feit dat ik hier zit. Ik ben dankbaar en blij dat ik dit kan en mag doen. Ik geniet dus volop van alles wat er om me heen gebeurd waardoor ik eigenlijk helemaal niet meer naar huis wil. Het is hier echt fantastisch.
Op de crèche gaat het steeds beter. Ik heb er nog wel moeite mee gehad dat de kinderen niet luisteren, heel erg uitdagen en brutaal zijn. Het is lastig dat ik de taal niet spreek waardoor ik ook niet met woorden mijn grenzen aan kan geven. En alleen ‘no’ en ‘stop’ gebruiken de hele dag zie ik ook niet zo zitten. Nu gaat het redelijk goed. De kinderen lijken al meer van me aan te nemen en het is fijn om te merken dat ze naar me toe trekken en regelmatig even komen vragen om aandacht, wat ik natuurlijk niet kan weerstaan ;)
Ook de leidster is positiever geworden heb ik het idee. Ik geef zelf altijd high-fives aan de kinderen als ze iets goed doen en deze week deed zij dat ook, wat ik nog nooit eerder had gezien. Erg leuk om te zien dat zij ze ook op deze manier positief probeerde te stimuleren.
Ook hebben we de warmste dag in 100 jaar ook overleefd. Dinsdag 3 maart was het 43 graden. En de zomer is hier bijna afgelopen dus dat is echt heel erg heet. ’s Morgens dus een watergevecht gehouden op de crèche. Je begrijpt dat wij die warme temperatuur niet meer aan konden ’s middags en dus moesten we echt even gaan afkoelen in de zee.
De zondag erna zijn we naar Jonkershoek Nature Reserve geweest waar we een hike hebben gedaan. Super mooi naar ook super zwaar, vooral als de zool van je schoen onderweg besluit om helemaal los te laten. Maar dat mocht de pret niet drukken en door hem vast te binden met mijn schoenveters kon ik vrolijk verder om vervolgens na iedere stap de zool weer recht te kunnen trekken.
In de week van 9 maart zijn de bosbranden die al in Kaapstad waren, ook naar Stellenbosch gekomen. Op woensdag hoorden we dat Jonkershoek Nature Reserve, waar we dus op zondag nog gewandeld hadden, in brand stond. Ook wonen er in Jonkershoek zelf veel mensen letterlijk in de bossen en dus was het voor hun heel gevaarlijk omdat de brand ook bij hun heel dichtbij kwam. Zij zijn dan ook geëvacueerd. De brand naderde ook Stellenbosch en de universiteit werd ook ontruimd. Het was zelfs zo erg dat het leek alsof het sneeuwde maar het was as dat door de lucht vloog en alles met een laagje bedekte. Eng om te zien. Ook was ons hele uitzicht verdwenen. Er was alleen nog maar rook te zien. We konden daarom ook niet ’s middags naar stage omdat ook onze stage in Jonkershoek tussen de bossen ligt. Heel Jonkershoek eigenlijk. Zo zonde van de mooie natuur.
Afgelopen vrijdag ontstond het spontane idee om naar de kermis te gaan. Wij dachten dat er kermis was omdat ze attracties aan het opbouwen waren maar eenmaal aangekomen bleek het een festival te zijn. De dj draaide goede muziek dus dat leek ons wel leuk. Ook vertelden ze ons dat Mi Casa kwam optreden. Nooit van gehoord maar blijkbaar heel bekend in Zuid-Afrika. Prima, wij waren wel benieuwd.
We hebben nog even gedanst op de muziek van de dj maar toen Mi Casa kwam stonden we versteld. Wauw, zij waren echt zó goed! Hadden wij even geluk dat we op het idee waren gekomen om naar de kermis te gaan! 1,5 uur hebben we genoten van een concert waar we 6 hele euro’s voor hadden betaald. Niet te geloven. Na afloop waren we er ook helemaal hyper. Hyper werden we ook op het moment dat we merkten dat de mannen van Mi Casa nog op de foto gingen met het publiek. Ik wilde de zanger ook wel graag van dichtbij bekijken. Op het grote scherm zag hij er best goed uit dus ik wilde ook wel even zien of dit van dichtbij ook zo was ;). En ook van dichtbij zag hij er goed uit .
Hij ging dus met iedereen op de foto en -natuurlijk- had niemand van ons een telefoon bij zich. Daar hadden we al spijt van tijdens het concert maar nu dus nog ietsje meer. We besloten daarom om de fotograaf van de plaatselijke krant een foto van ons te laten maken, die ik vandaag in mijn mailbox had! Het werd weer even bevestigd: spontane acties zijn de leukste!
Op zaterdag zijn we naar Cape Town Holi One Color Festival geweest. De naam zegt het al, een colourfestival in Kaapstad. We kregen allemaal 5 zakjes met gekleurd poeder en daar konden we elkaar lekker mee onder gooien. Het was echt zo gaaf. Een festival, dansen, muziek, kleuren en Zuid-Afrika! Wat wil ik nog meer.
Een kleurrijke boel dus en leuk om anderen te bekogelen. Een leuk moment was ook dat ik aan het poseren was voor een foto (met mijn mond open) en Femke op het geniale plan kwam om een hele hand vol poeder in mijn gezicht te gooien. Wat dus allemaal, en dat was veel, in mijn mond kwam. Dit moment is natúúrlijk vastgelegd op foto, maar die mag niet openbaar gedeeld worden.
Ik heb zelfs nog een heldendaad verricht! Het viel me namelijk op dat er een man wel heel dicht op een jongen zijn rugzak stond. Ik stond dus even te kijken en zag toen dat hij er met zijn hand in zat en in zijn andere hand een tasje hield waar hij spullen in deed. 2 seconden later stond ik met die man in mijn handen en riep naar de jongen dat zijn spullen werden gejat waarop de man die ik vast had schrok, de spullen liet vallen en wegrende. Gelukkig was de jongen niks kwijt. Later hoorden we dat er tijdens het festival heel veel mensen hun spullen kwijt waren geworden. Waarschijnlijk onopgemerkt overvallen dus.'
Op dat ene vervelende na heb ik echt een super tof weekend gehad en ik hoop, weet eigenlijk wel zeker, dat er nog heel veel zullen volgen want ik ga nog laaaaang niet naar huis!!
Liefs,
Milou
Iedere dag geniet ik weer van het feit dat ik hier zit. Ik ben dankbaar en blij dat ik dit kan en mag doen. Ik geniet dus volop van alles wat er om me heen gebeurd waardoor ik eigenlijk helemaal niet meer naar huis wil. Het is hier echt fantastisch.
Op de crèche gaat het steeds beter. Ik heb er nog wel moeite mee gehad dat de kinderen niet luisteren, heel erg uitdagen en brutaal zijn. Het is lastig dat ik de taal niet spreek waardoor ik ook niet met woorden mijn grenzen aan kan geven. En alleen ‘no’ en ‘stop’ gebruiken de hele dag zie ik ook niet zo zitten. Nu gaat het redelijk goed. De kinderen lijken al meer van me aan te nemen en het is fijn om te merken dat ze naar me toe trekken en regelmatig even komen vragen om aandacht, wat ik natuurlijk niet kan weerstaan ;)
Ook de leidster is positiever geworden heb ik het idee. Ik geef zelf altijd high-fives aan de kinderen als ze iets goed doen en deze week deed zij dat ook, wat ik nog nooit eerder had gezien. Erg leuk om te zien dat zij ze ook op deze manier positief probeerde te stimuleren.
Ook hebben we de warmste dag in 100 jaar ook overleefd. Dinsdag 3 maart was het 43 graden. En de zomer is hier bijna afgelopen dus dat is echt heel erg heet. ’s Morgens dus een watergevecht gehouden op de crèche. Je begrijpt dat wij die warme temperatuur niet meer aan konden ’s middags en dus moesten we echt even gaan afkoelen in de zee.
De zondag erna zijn we naar Jonkershoek Nature Reserve geweest waar we een hike hebben gedaan. Super mooi naar ook super zwaar, vooral als de zool van je schoen onderweg besluit om helemaal los te laten. Maar dat mocht de pret niet drukken en door hem vast te binden met mijn schoenveters kon ik vrolijk verder om vervolgens na iedere stap de zool weer recht te kunnen trekken.
In de week van 9 maart zijn de bosbranden die al in Kaapstad waren, ook naar Stellenbosch gekomen. Op woensdag hoorden we dat Jonkershoek Nature Reserve, waar we dus op zondag nog gewandeld hadden, in brand stond. Ook wonen er in Jonkershoek zelf veel mensen letterlijk in de bossen en dus was het voor hun heel gevaarlijk omdat de brand ook bij hun heel dichtbij kwam. Zij zijn dan ook geëvacueerd. De brand naderde ook Stellenbosch en de universiteit werd ook ontruimd. Het was zelfs zo erg dat het leek alsof het sneeuwde maar het was as dat door de lucht vloog en alles met een laagje bedekte. Eng om te zien. Ook was ons hele uitzicht verdwenen. Er was alleen nog maar rook te zien. We konden daarom ook niet ’s middags naar stage omdat ook onze stage in Jonkershoek tussen de bossen ligt. Heel Jonkershoek eigenlijk. Zo zonde van de mooie natuur.
Afgelopen vrijdag ontstond het spontane idee om naar de kermis te gaan. Wij dachten dat er kermis was omdat ze attracties aan het opbouwen waren maar eenmaal aangekomen bleek het een festival te zijn. De dj draaide goede muziek dus dat leek ons wel leuk. Ook vertelden ze ons dat Mi Casa kwam optreden. Nooit van gehoord maar blijkbaar heel bekend in Zuid-Afrika. Prima, wij waren wel benieuwd.
We hebben nog even gedanst op de muziek van de dj maar toen Mi Casa kwam stonden we versteld. Wauw, zij waren echt zó goed! Hadden wij even geluk dat we op het idee waren gekomen om naar de kermis te gaan! 1,5 uur hebben we genoten van een concert waar we 6 hele euro’s voor hadden betaald. Niet te geloven. Na afloop waren we er ook helemaal hyper. Hyper werden we ook op het moment dat we merkten dat de mannen van Mi Casa nog op de foto gingen met het publiek. Ik wilde de zanger ook wel graag van dichtbij bekijken. Op het grote scherm zag hij er best goed uit dus ik wilde ook wel even zien of dit van dichtbij ook zo was ;). En ook van dichtbij zag hij er goed uit .
Hij ging dus met iedereen op de foto en -natuurlijk- had niemand van ons een telefoon bij zich. Daar hadden we al spijt van tijdens het concert maar nu dus nog ietsje meer. We besloten daarom om de fotograaf van de plaatselijke krant een foto van ons te laten maken, die ik vandaag in mijn mailbox had! Het werd weer even bevestigd: spontane acties zijn de leukste!
Op zaterdag zijn we naar Cape Town Holi One Color Festival geweest. De naam zegt het al, een colourfestival in Kaapstad. We kregen allemaal 5 zakjes met gekleurd poeder en daar konden we elkaar lekker mee onder gooien. Het was echt zo gaaf. Een festival, dansen, muziek, kleuren en Zuid-Afrika! Wat wil ik nog meer.
Een kleurrijke boel dus en leuk om anderen te bekogelen. Een leuk moment was ook dat ik aan het poseren was voor een foto (met mijn mond open) en Femke op het geniale plan kwam om een hele hand vol poeder in mijn gezicht te gooien. Wat dus allemaal, en dat was veel, in mijn mond kwam. Dit moment is natúúrlijk vastgelegd op foto, maar die mag niet openbaar gedeeld worden.
Ik heb zelfs nog een heldendaad verricht! Het viel me namelijk op dat er een man wel heel dicht op een jongen zijn rugzak stond. Ik stond dus even te kijken en zag toen dat hij er met zijn hand in zat en in zijn andere hand een tasje hield waar hij spullen in deed. 2 seconden later stond ik met die man in mijn handen en riep naar de jongen dat zijn spullen werden gejat waarop de man die ik vast had schrok, de spullen liet vallen en wegrende. Gelukkig was de jongen niks kwijt. Later hoorden we dat er tijdens het festival heel veel mensen hun spullen kwijt waren geworden. Waarschijnlijk onopgemerkt overvallen dus.'
Op dat ene vervelende na heb ik echt een super tof weekend gehad en ik hoop, weet eigenlijk wel zeker, dat er nog heel veel zullen volgen want ik ga nog laaaaang niet naar huis!!
Liefs,
Milou
-
17 Maart 2015 - 21:44
Eva:
Milou maedje!
Wat een super leuke blog om te lezen! Je krijgt spontaan zin om in het vliegtuig te stappen en met je mee te komen genieten! Heerlijk! Ga vooral zo door met stage en het ontdekken en genieten van zuid Afrika! Kuskus van os 3 -
17 Maart 2015 - 23:02
Wendy:
leef milou :)
Wauw je zit al op één vierde wat gaat de tijd inderdaad snel. Fijn en mooi om allemaal je mooie verhalen te horen via Skype (wanneer deze niet op super prachtige momtenten vastloopt, oo wat zien we er dan aantrekkelijk uit :P), whatsapp maar vooral ook hier.
Gelukkig heb je het daar zo goed naar je zin en vind je steeds meer je draai. De kinderen zijn daar vast heeeeel erg blij met je :D
Ik schrok wel hoor toen je dat allemaal stuurde van de brand. Maar buiten de heldendaad bij de diefstal, heb je nog een hele mooie heldendaad verricht. Ik vond het zo mooi om te horen dat jullie voedselpakketten voor de brandweermannen gingen halen, wat een lieverds zijn jullie!
Wat een knapperd op je foto, fietfieuw, ik begrijp wel waarom je hem van dichterbij wilde bekijken :P Maar uhh milou wel alleen bekijken he anders voel ik me genoodzaakt om met Robert ten Brink met het all you need is love kerstvliegtuig te komen!
Lieverd geniet van al het moois om je heen, je gaat vast nog heel veel mooie dingen zien, meemaken, beleven en daar herinneringen van maken en uiteindelijk met ons delen :D
Kan niet wachten tot ons volgende Skype moment!
xoxo dieke knoevel -
17 Maart 2015 - 23:45
Eline:
haaaa milouke,
Wat ein geweldig blog hebse weer geschreve zeg!
Wat super wasse allemaol duis en mij maks! Echt top!
Maar weej misse dich dus mos os belaove deSse waal nog naor hoes kums he?
Hahah maar geneet nog lekker van al ut moeis!
De bus ein toppertje!!
Xxxxx -
18 Maart 2015 - 07:46
May:
Ja.....ook dat is dus Zuid-Afrika.
Brengt wel een extra dimensie aan de reis. Lekker feesten en naar live muziek luisteren en kijken. Haha.
Blijf genieten Milou!!
Veel liefs en xxx -
18 Maart 2015 - 18:31
Pap En Mam:
Hallo Milou, mooie belevenissen. Zo'n stage is toch super. Je krijgt er tevens een vakantiegevoel bij. Je retourticket is betaald en kan niet geannuleerd worden. We komen sowieso jouw kant op en nemen je mee terug.
Leefs pap en mam. -
18 Maart 2015 - 19:04
Marjon:
Hee wereldreiziger
Wat een geweldige verhalen. Spannend ondernemend en grappig en ja soms even niet leuk. Maar jij ziet het positieve wel he en je geniet er lekker van. Heel veel plezier verder en ik lees je verhalen graag dus avontuur jij nog maar even door!
Liefs
Marjon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
